NASA lanceert een nieuw internetprotocol voor datacommunicatie tussen de aarde, het Internationale Ruimtestation en satellieten en robots verder in het zonnestelsel. Het protocol zal ook van pas komen hier op aarde. Vandaag verloopt communicatie van ruimtetuigen met elkaar en de aarde via een klassiek IP-protocol dat in essentie niet veel verschilt van de manier waarop het internet hier op aarde werkt. In de ruimte heeft dat echter serieuze beperkingen. Een splinternieuw protocol, DTN, biedt soelaas.
Wachten op verbinding
Communicatie tussen een ruimtetuig en de begane grond verloopt vaak via meerdere satellieten. Denk maar aan de Marsrover Curiosity die data via de Mars Reconnaissance Orbiter naar het Deep Space Network hier op aarde stuurt. Alle tussenstations of relays waar een gegevensstroom passeert moeten met elkaar in verbinding staan voor een succesvolle datatransfer. In het geval van communicatie met toestellen nabij andere planeten is dat niet voor de hand liggend. Het hele netwerk van relays is vaak onderbroken zodat er maar beperkte tijdspannes zijn waarin transmissie kan plaatsvinden.
Zodra de datastroom begint, moet NASA hopen dat alle gegevens op tijd het hele traject afleggen. Gaat de link verloren, bijvoorbeeld wanneer de mars Reconnaissance Orbiter achter Mars verdwijnt, dan gaan de niet aangekomen gegevens verloren.
Relay per relay
Het DTN-protocol moet dat gegevensverlies elimineren en bovendien de transfersnelheden omhoog halen. DTN staat voor Delay/Disruption Tolerant Networking. NASA ontwikkelde DTN in samenwerking met internetpionier Vinton Cerf. Met DTN hoeft er geen rechtstreekse verbinding te zijn tussen de verzender, alle relays en de aarde. De gegevensoverdracht begint zodra het eerste relay beschikbaar komt. Is het volgende relay nog niet in bereik, dan houdt het eerste alle gegevens zelf even bij. Zo verloopt de overdacht stap voor stap van relay naar relay, en is er geen reden om te wachten tot alle satellieten en antennes een onafgebroken ketting vormen.
De techniek heeft als bijkomend voordeel dat de datastroom opgesplitst kan worden. Raakt de verbinding tussen twee relays verbroken, dan zetten de pakketjes die de sprong al wel maakten hun weg voort naar de aarde terwijl de andere pakketjes wachten op een nieuwe kans om hun reis voort te zetten. Onderaan legt NASA zelf in een duidelijke video uit hoe DTN precies werkt.
DTN op de aarde
Cerf ziet een toekomst voor DTN buite NASA en de ruimte. Mobiel dataverkeer kampt immers met gelijkaardige beperkingen. Cerf denkt aan plaatsen waar de dataverbinding slecht is en soms weg valt, niet alleen bij smartphones maar ook bij sensoren in toekomstige IoT-toepassingen. Overal waar een verbinding een tijdelijke onderbreking kan ervaren, komt DTN eigenlijk van pas.
NASA wil de techniek dan ook niet voor zich houden. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie werkt samen met de Internet Research Task Force en de Internet Engineering Task Force om DTN internationaal te standaardiseren. Als eerste stap heeft NASA DTN nu geimplementeerd aan boord van het ISS. Ook voor het ruimtestation, dat doorgaans een degelijke verbinding geniet, moet DTN voor een betrouwbaardere verbinding en een betere benutting van de bandbreedte zorgen.
The post NASA lanceert extreem betrouwbaar internetprotocol appeared first on ZDNet.be.