SpaceX wil een mensenkolonie stichten op Mars. Hoe we daar met z’n allen in de nabije toekomst naartoe zullen gaan, deed Elon Musk pas uit de doeken tijdens een knappe presentatie in Mexico. Astronauten zullen met z’n honderd in een groot ruimteschip kruipen dat genoeg plaats biedt voor verblijf en entertainment onderweg, maar ook is uitgerust met motoren en brandstof voor zowel de trip van een baan om de aarde naar Mars als voor de landing op Mars zelf. Het geheel wordt de ruimte in geschoten bovenop een bijna komisch grote broer van de Falcon 9.
Plan met gaten
Alles start bij de lancering van het bemande ruimteschip. Honderd vermoedelijk gezonde astronauten zullen bovenop de grootste, maar ook meest explosieve raket ooit gemaakt, wachten op T-0. SpaceX hoopt hulp te krijgen van NASA voor zijn plannen, maar lijkt in dit concrete scenario de strikte vereisten van de ruimtevaartorganisatie voor bemande ruimtevaart over het hoofd te zien. Wie de evoluties van de hedendaagse bemande ruimtevaart wat opvolgt, weet dat zowel SpaceX als Boeing hun ruimtetuigen moeten certificeren met zogenaamde Launch Abort-systemen. Concreet: als de raket ontploft moet de bemanning kunnen ontsnappen. Dat gebeurt door de capsule met kleine maar krachtige motoren weg te schieten van een eventuele explosie.
Geen ontsnapping
In het vooropgestelde plan van SpaceX en Musk zijn het bemande compartiment en de tweede trap echter onderdeel van één ruimteschip. Er is geen manier om de 100 astronauten weg te halen van een probleem met de tweede trap tijdens de lancering. Dat is niet onbelangrijk: bij de twee Falcon 9-raketten die het afgelopen jaar ontploften, lag telkens een fout in die tweede trap aan de oorzaak. SpaceX en de astronauten in spe zullen het risico misschien willen nemen, maar het is lang niet gezegd dat NASA en de VS een dergelijke bemande lancering ooit zullen toestaan.
Na de lancering wordt het bemande ruimtetuig bijgetankt in een lage baan om de aarde, waarna de motoren opnieuw activeren en het tuig versneld wordt tot zo’n zes kilometer per seconde. Aan die snelheid duurt het volgens Musk 80 tot 150 dagen om Mars te bereiken. Dat is de helft van de tijd die het NASA kost om Mars te bereiken en gaat ten koste van heel wat energie en brandstof, maar is niet noodzakelijk onmogelijk.
Leven in een microgolfoven
Tachtig dagen in de ruimte blijft echter een hele tijd. Astronauten in het ISS bewezen al dat een dergelijk verblijf geen gezondheidsrisico’s met zich mee brengt, maar zij wonen op amper 400 kilometer boven het aardoppervlak. Hoewel ze in de ruimte zweven, zijn ze beschermd door het magnetische veld van de aarde. Dat houdt ongezonde toestanden zoals kosmische straling tegen. Tussen de aarde en Mars is er echter geen magnetisch beschermveld waardoor de passagiers van Musks ruimteschip 80 dagen lang gebombardeerd zullen worden door straling waarvan het effect nog niet gekend is. Musk ging erg lichtjes over dat risico heen en claimde dat hij niet denkt dat de straling een groot probleem zal zijn.
In de praktijk is er nog heel wat onderzoek nodig en heeft een interplanetair ruimtetuig vermoedelijk minstens een kamer nodig waarin passagiers kunnen schuilen van een zonnestorm. Water is in dat geval een goede isolator en zal toch aan boord zijn, waardoor zo’n kamer zeker niet onhaalbaar is.
Wegkwijnende spieren en beenderen
Musk vindt dat de reis naar Mars leuk moet zijn en droomt van ontspanningsmogelijkheden en restaurants aan boord. In de praktijk zullen de astronauten echter moeten vechten tegen de gewichtloosheid. Die zal hun spiermassa, hun beenderstructuur, de sterkte van hun hart en zelfs hun zicht aantasten. Om ietwat fit op Mars aan te komen, zal het merendeel van de reis in het teken moeten staan van fysieke oefeningen om de wegkwijnende spiermassa artificieel op peil te houden.
Straling en zwangerschap
Eens aangekomen op Mars moeten we onze fantasie gebruiken. Musks presentatie stopte bij het openen van de deuren van het ruimteschip. Wat de moedige astronauten ter plaatse gaan doen, blijft een raadsel. Overleven zal in ieder geval de hoofdbezigheid zijn voor de eerste generaties. Stormen zoals in de film The Martian bestaan niet, maar er zijn andere problemen. Zo is het magnetisch veld van Mars te zwak om komaf te maken met de voorgenoemde kosmische radiatie. Misschien is de impact daarvan op volwassen mensen niet hoger dan een kleine verhoging van het risico op kanker, maar Musk wil een permanent bewoonbare kolonie op Mars. Dat wil zeggen dat vrouwen zwanger zullen zijn op de rode planeet en kinderen geboren zullen worden in de sterke straling. Of dat allemaal goed zal aflopen, is erg twijfelachtig.
Illegale ambities
Musks kolonisatieplan valt niet te verzoenen met het VN-verdrag. Mensen per 100 naar Mars schieten, impliceert een onherroepelijke besmetting van de planeet met aardse deeltjes. Musk vindt dat de mensheid interplanetair moet worden om te overleven op de lange termijn en hij heeft natuurlijk gelijk, maar voorlopig strookt zijn plan niet met het internationale recht.
Optimisme
Wij zijn fan van de plannen van SpaceX en de concrete Marsplannen. Musk toonde aan dat het in ieder geval technisch mogelijk lijkt om vlot naar de rode planeet te raken. Toch zijn er nog heel wat (soms dodelijke) gaten in het plan, wat ons doet vermoeden dat een werkelijke kolonisatie van Mars toch verder af is dan de excentrieke ondernemer beweert. We zouden de plannen momenteel bestempelen als haalbaar, maar niet zo eenvoudig als Musk zelf doet uitschijnen.
The post Elon Musks Marsplan: illegaal en dodelijk appeared first on ZDNet.be.